कोपिला

यता देश दुख्छ उता रुन्छौ तिमी
हाँस्न नसके पनि बाँच्न हुन्थ्यो अँगालेर
यही समयमा टाढा हुन्छौ तिमी

नफुल्ने सपना कति बुन्छौ तिमी
गुँडमै छ बचरा पर्छ राख्नु सम्हालेर
उडेर वेगले कहाँ छुन्छौ तिमी

यता बिर्सी किन अर्कै गुन्छौ तिमी
बुझेनौ व्यथा घरको गयौ चित्त चुँडालेर
अँधेरी रातको यौटै जून छौ तिमी

यौटा कुरा भन्छु म अर्कै सुन्छौ तिमी
म मलम चाहन्छु यो दिलको काँडा निकालेर
प्रीति पन्छाएर पैसा चुन्छौ तिमी

अर्कैको कि मेरो भन कुन छौ तिमी
रमाइला चाडपर्व आए हिलो पखालेर
कहिले आफ्नै मन चिनी धुन्छौ तिमी

–भरतपुर ,चितवन